Prasowanie Ślimaki transportowe podłużne podawały glinę dalej do ślimaków transportowych poprzecznych o cenie 775 marek niemieckich, zasilających już bezpośrednio prasy hydrauliczne. Rozważano zastosowanie pras autorstwa firm Feuersteina bądź Spenglera. Ostatecznie przedstawiciele dyrekcji oglądali w pracy obie maszyny i zdecydowano się na firmę pierwszą, produkującą urządzenia mocniejsze i mniej skomplikowane.

Proces produkcji Przedstawiciele ODRP inżynierowie Konrad Jankowski i Jerzy Marynowski 15 i 16 maja 1928 roku sporządzili sprawozdanie dotyczące projektu klinkierni w Izbicy wykonanego przez inż. Antoniego Lipińskiego w Zurychu. Obserwacje, które przeprowadzili pozwoliły im przedstawić dosyć szczegółową opinię techniczną na temat samego projektu i procesu produkcji.

Umowa z 15 czerwca 1928 roku W dniu 15 czerwca 1928 roku w Lublinie pomiędzy Lubelskim Urzędem Wojewódzkim ODRP w osobie dyrektorów: Okręgowej Dyrekcji Robót Publicznych inż. Konrada Jankowskiego i Kierownika Budowy Państwowej Klinkierni inż. Jerzego Marynowskiego, działających w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa na zasadzie upoważnienia Ministerstwa Robót Publicznych z dnia 5 listopada 1927 roku Nr XI 3541, a panem inż.

Korespondencja z 24 stcznia 1928 roku Dnia 24 stycznia 1928 roku inż. Lipiński zgodnie z postanowieniami powyższej umowy, przesłał do ODRP rolkę zawierającą plany następujących rzeczy: rysunek zawierający plan pieca wypałowego systemu autorskiego inż. Lipińskiego na 6 milionów sztuk klinkieru drogowego rocznie w trzech egzemplarzach, rysunek materiałów ogniotrwałych do pieca także w trzech egzemplarzach i armaturę do pieca wypałowego systemu A.

Plan inwestycji W 1927 roku mimo, że od odzyskania niepodległości minęło już dziewięć lat młoda II Rzeczpospolita Polska nadal borykała się z różnymi problemami. Między innymi w postaci braku ujednolicania terenów, które przez długi czas były podzielone i wchodziły w skład zupełnie różnych organizmów państwowych.

Klinkier - wprowadzenie Klinkier nazwa obcojęzyczna, po holendersku znaczy dźwięczeć. Piękna, zielona, nizinna Holandia nie jest bogata w złoża naturalnego kamienia. Zastępuje go tam klinkier kamień nazywany przez niektórych sztucznym. W Polsce nazwa ta odpowiada cegle, która przy uderzeniach wydaje piękny, metaliczny dźwięk.

Nazwy Izbica zalicza się do grupy nazw kulturowych oznaczających dzieła rąk ludzkich, instytucje i wytwory kultury społecznej i duchowej. Nazwa związana jest z kulturą materialną a dokładniej z budownictwem. Samo słowo wywodzi się od prasłowiańskiego wyrazu jstba (izba) oznaczającego: skrzynię u mostu, zrąb drzewa ziemią przesypany, nasyp lub też słupy wraz z ziemią, którymi umacniano warowanie.

Dzieje W XVII wieku sąsiednia wieś Izbica stała się miejscem osiedlenia Żydów wyrugowanych wcześniej z Tarnogóry. Po tym fakcie stała się właściwie jej przedmieściem żydowskim. Antoni Granowski ówczesny starosta tarnogórski w 1750 roku (Słownik Geograficzny, Jacques Leonard de Verdmon i Wiesław Bondyra twierdzą że było to w 1760 roku) wystarał się o przywilej lokacyjny dla Izbicy u króla Zygmunta Augusta III.

Dzieje Po raz pierwszy informacja w źródłach na temat Izbicy pojawia się w 1419 roku, wzmianka dotyczy wsi włączonej wówczas do parafii w Krasnymstawie. Po raz kolejny w XV wieku pojawia się dokładnie w 1448 roku w dokumencie zatwierdzenia uposażenia parafii krasnostawskiej przez starostę Hryćka Kierdaja.